Isıtma, soğutma ve sıcak su için ihtiyacı olan enerjiyi güneşten gelen ısıyı absorbe eden topraktan alır. Fosil yakıt (gaz, petrol, kömür vs. ) kullanmaz.

Topraktan Isı Alma Yöntemi

Yerin üst tabakası (1.2 m -1.5 m derinliğe kadar) güneş ışıması ve yağmur yoluyla aldığı ısıyı depolar. 2 m’nin altındaki katman ise dünya çekirdeğinden dışarı doğru akan ısı enerjisi ile doludur. Bu iki fiziksel fenomenden dolayı topraktan enerji alma yöntemi yatay ve düşey sistem diye ikiye ayrılır: 1. Güneşten toprağa geçen enerji kullanmak istenildiğinde 1.2 m derinlikte yüzeye paralel borular döşenir. Buna yatay sistem denir. Yatay sistemin üzerine bina, beton vs. yapılmamalıdır. Yağmur alması engellenmemelidir.

Yüzeye çim vs. kökü borulara zarar vermeyecek her türlü bitki ekilebilir. En çok uygulanan yatay sistemler, Tichelmann, meender ve helezon tipleridir. 2. Mağmadan gelen ısı kullanmak istenildiğinde yer çekirdeğine doğru 15-20 cm çapında sondajlar yapılarak içine sonda denilen borular indirilir. Genelikle 75 ila 150 m arası tercih edilir. Bu şekilde en fazla 450 m kadar döşenen borulara düşey sistem denir. Bunun yanı sıra düşey spiraller ve bina temelini oluşturan enerji kazıkları da bu sınıfa girer